28 Temmuz 2009 Salı

GELMEZ O GÜNLER

Bu yazılarımı şu anda kullanamadığım blogcumda yayınlamıştım(3.6.2008),nedense okuyunca tekrar yayınlamak istedim.Değişiklikler var tabi,anneciğim yok artık.28.7.2009


Biz küçüklüğümüzün tadını çıkardık zamanında herkes kendini yaşar yaşlandığında,şimdi çocuk olmak vardı deriz ya yükümüz ağır geldiğnde çocuklarda büyük olmak isterler aksine,ahh bir büyüsem,neler neler yapacağım ,özgür olup kararlarımı kendim vereceğim gibi,Bazen de çocuklarımızı fazla sıktığımızda ben sizler gibi yapmayacağım derler,bilmezlerki biz hep onları düşünürüz,onlar için yaşarız,çabamız onlar içindir.

ÜNYEDE OYNANAN ÇOCUK OYUNLARI(Bundan40yıl önce çocukluğumuzda oynardık hala oynanır bu oyunlar)

Evet oyunlarımız:

İSTOP: top oyunu bu oyun her yerde oynanır

Eleğim meleğim saat kaçta geleyim oyunu :bu oyunda bir kişi sayılarak ebe olur,arkada onun 2 metre uzağında diğer çocuklar yanyana dizilir, ebe olan kişi duvara dönük olur,ve çocuklar sorarlar ebeye eleğim meleğim saat kaçta geleyim,o da 3 der mesela üç adımını atınca geri döner ebe hareket halinde olan ı belirleyince ebelik ona geçer.

Yine aynı türden değişik formatta bir oyun: İsya misya domatisya diye ebe sayar o arkası dönükken çocuklar ebenin hemen yanına kadar yaklaşıp değip kaçarlar,döndüğünde kaçarken yakalanlar ebe olur.

Bizler çocukluğumuzda bu gibi oyunları oynardık işte, şarkılı bir oyunumuz vardı o da güzeldi;arabistan buğdayları severler kız seni almaya geldik halini sormaya geldik diye iki gurup birbirlerine dogru ellele tutuşarak yürürler içlerinden bir tanesini diğer gurup seçer o çocuk diğer guruba geçince fazlalaşan gurup,bundan sonra bir kızım oldu diye tekrar karşılıklı seçim yaparlar,sonundada kaç kişi kaldıysa baştakiler karşılıklı ellerini tutup bir birlerininin tarafına çekerler,çizgiyi aşan oyunu kazanır.

BU DA BENİM GEÇMİŞE BİR YOLCULUĞUM OLDU

Çocukluğuma dönmek istiyorum,

Babamın işine sefertasıyla yemek götürüşümüzü,

annemin ekmek makarnasının tadını almak istiyorum

annemin saçımızı tarayışını,

siyah önlüklerimizin üzerindeki kolalı yakalarımızı

birlikte oynadığım kardeşimi

annem hastalandığında bize annelik yapan ablamı

daha doğrusu çocukluğumun

her safhasını hatırlayıp o günleri yaşamak istiyorum

dönmek mümkün değil ama hayalimde yaşamak,yaşatmak istiyorum,

Ahh çeçti o günler deyip çocuklarımla yaşlanmak istiyorum,

bize güzel günler yaşatan ,annemi dualarla,babamı rahmetle anıyorum

iyiki varsınız,iyiki vardınız diyorum.


1 yorum:

Tijen dedi ki...

Ne güzeldi gerçekten çocukluk oyunlarımız. Sokaklarda büyüdük hep, ağaçlara çıktık, tarlalardan mısır koparıp közledik, çamurdan yemekler yaptık, mahalle aralarında bisiklete bindik...